آثار قرارداد معاملات خودرو
در اغلب موارد خرید و فروش خودرو در نمایشگاه‌های خودرو انجام می‌شود که پس از وساطت بنگاهدار و تراضی طرفین در مورد قیمت معامله، شرایط، نحوه تحویل خودرو، قولنامه یا مبایعه‌نامه‌ای تنظیم و طرفین امضاء می‌کنند. مطابق قانون به محض اینکه طرفین معامله می‌کنند خریدار مالک مورد معامله و فروشنده مالک قیمت پرداخت شده می‌شود و چنانچه قیمت پرداخت نشده باشد فروشنده نسبت به آن طلبکار می‌شود. در بعضی موارد به دلیل اعتماد طرفین به بنگاهدار بدون مطالعه محتویات قرارداد، آن را امضاء می‌کنند؛ هرچند در اغلب موارد بیشتر مردم علی‌رغم مطالعه آثار و محتویات قرارداد برای طرفین قابل درک نیست و مطالعه آن تأثیری در تصمیم آنها در انجام معامله ندارد. بنابراین برای آشنایی با آثار مفاد مبایعه‌نامه یا قولنامه‌های تنظیمی نکاتی به شرح ذیل بیان می‌شود:
۱- مبایعه‌نامه یا قولنامه حتی اگر هولوگرام و کد پیگیری داشته باشد، سند عادی محسوب می‌شود و با قراردادی که طرفین بدون مراجعه به بنگاه تنظیم می‌کنند فرقی ندارد زیرا سند رسمی آن است که توسط مأموران رسمی و در حدود صلاحیت و مطابق قانون تنظیم می‌شود مانند اسنادی که توسط مأموران اداره ثبت اسناد (سردفتر) صادر می‌گردد. پس اولاً، بنگاهدار مأمور رسمی نیست. ثانیاً، قولنامه و مبایعه‌نامه مطابق قانون تنظیم نمی‌شود بلکه هر آنچه طرفین توافق نموده‌اند در آن درج شده و به امضاء طرفین می‌رسد.
با این حال باید توجه داشت که تنظیم قولنامه در بنگاه‌های معاملاتی مزایایی دارد که مهم‌ترین آن جلوگیری از معامله معارض است زیرا در سیستمی که قولنامه تنظیم می‌شود در صورتی که یک خودرو مورد معامله دوم قرار گیرد، اطلاع می‌دهد و طرفین می‌توانند از انجام معامله ممانعت به عمل آورند. البته لازم است طرفین در تنظیم هرگونه قراردادی یک نفر آشنا به مسائل حقوقی (ترجیحاً وکیل) به همراه خود داشته باشند.
۲- تاریخ تنظیم قرارداد: در اسناد رسمی تاریخی که در سند درج می‌شود برای طرفین و اشخاص دیگر معتبر است و اگر خودرویی در تاریخی طبق سند رسمی به خریدار منتقل شود و همان خودرو چه با سند رسمی یا غیررسمی در تاریخ مؤخر به دیگری منتقل شود چون تاریخ سند مقدم در مقابل ثالث قابل استناد است، معامله دوم باطل است. اما اگر همان خودرو با سند عادی انتقال داده شود و سپس با سند رسمی به دیگری منتقل شود به جهت اینکه تاریخ قولنامه عادی صرفاً برای خریدار و فروشنده معتبر و قابل استناد است در مقابل خریدار دوم نمی‌توان به مقدم بودن تاریخ آن استناد کرد زیرا طرفین سند عادی می‌توانند تاریخی مقدم یا مؤخر در سند عادی درج کنند.
۳- طرفین قرارداد: در قرارداد خرید و فروش، طرفین معامله عبارت‌اند از خریدار و فروشنده و اگر متعدد باشند فروشندگان و خریداران. در تنظیم مبایعه‌نامه اگر خریدار یا فروشنده و یا هر دو متعدد باشند مثلاً چند نفر خریدار مال یا فروشنده مال باشند در این صورت باید قدرالسهم مشاعی طرفین نسبت به مال فروخته یا خریداری شده مشخص شود.
همچنین لازم است هویت کامل و نشانی دقیق طرفین معامله در قرارداد نوشته شود و اگر خریدار یا فروشنده به نمایندگی یا وکالت از دیگری اقدام به معامله می‌کند وکیل مکلف است برگه وکالت‌نامه رسمی خود را ارائه کند. اگر مفاد وکالت‌نامه حاکی از اختیار انجام معامله باشد، معامله به طرفیت موکل او صحیح خواهد بود.
۴- مورد معامله: اگر مورد معامله خودروی مشخصی باشد باید مشخصات کامل خودرو اعم از شماره انتظامی، موتور، شاسی، سیستم، رنگ، مدل و غیره از اسناد خودرو استخراج و در مبایعه‌نامه نوشته شود و توسط طرفین، خصوصاً خریدار کنترل شود.
۵- قیمت مورد معامله: قیمت مورد معامله که ثمن یا عِوَض معامله نیز نامیده می‌شود باید در قرارداد درج شده و مقدار و کیفیت پرداخت آن نیز به طور کامل مشخص گردد. چنانچه بخشی از ثمن نقدی یا غیرنقدی است به تفصیل در قرارداد ذکر گردد. اگر پرداخت ثمن اقساطی است مقدار اقساط و سررسید آن معین شود. اگر چک یا سفته‌ای بابت ثمن معامله به فروشنده داده شود، در آن قید گردد بابت چه معامله‌ای بوده است. همچنین مشخص شود چک یا سفته در حضور طرفین امضاء یا قبلاً امضاء شده است.
۶- شروط ضمن قرارداد: از جمله مهم‌ترین بخش یک معامله شروطی است که در ضمن قرارداد طرفین نسبت به آن توافق می‌کنند. اهمیت شروط از آن جهت است که صحت یا بطلان معامله اکثراً از این بخش استنباط می‌شود و ضمانت اجرای انجام یا عدم انجام تعهدات در این قسمت از قرارداد نوشته می‌شود. بنابراین خریدار یا فروشنده باید تحت شرایطی که منافعشان را تأمین می‌کند اقدام به بستن قرارداد کنند. مهم‌ترین شروط به شرح ذیل است:
الف- شرط فسخ معامله در صورتی که طرف مقابل از انجام تعهد امتناع می‌کند و یا در انجام معامله تأخیر دارد.
ب- اسقاط کلیه اختیارات فسخ معامله (اسقاط کافه خیارات)
ج- تعهد به حضور در دفتر اسناد رسمی و اقدام به انتقال رسمی مورد معامله در تاریخ مشخص و تعیین وجه التزام (خسارت قراردادی) در صورت عدم حضور یا تأخیر در انجام تعهد
د- تعیین وجه التزام برای عدم انجام تعهد
هـ- نحوه پرداخت عوارض، مالیات هزینه انتقال رسمی سند، حق کمیسیون بنگاهدار یا حق‌الدلالی
و- جبران خسارات وارده در صورت مستحق للغیر درآمدن مورد معامله
۷- امضاء قرارداد: قراردادی که با شرایط و تراضی طرفین تنظیم می‌شود تا زمانی که امضاء نشده است هیچ‌گونه تعهدی برای طرفین ایجاد نمی‌کند، بنابراین مسئولیت قراردادی از تاریخ امضاء قرارداد شروع می‌شود.
جملات کلیدی:
- به محض اینکه طرفین معامله می‌کنند خریدار مالک مورد معامله و فروشنده مالک قیمت پرداخت شده می‌شود.
- مبایعه‌نامه یا قولنامه حتی اگر هولوگرام و کد پیگیری داشته باشد، سند عادی محسوب می‌شود.
- بنگاهدار مأمور رسمی نیست.
- در اسناد رسمی تاریخی که در سند درج می‌شود برای طرفین و اشخاص دیگر معتبر است.
- تاریخ قولنامه عادی صرفاً برای خریدار و فروشنده معتبر و قابل استناد است.
- قراردادی که با شرایط و تراضی طرفین تنظیم می‌شود تا زمانی که امضاء نشده است هیچ‌گونه تعهدی برای طرفین ایجاد نمی‌کند.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
