ورشکستگی تاجر یا شرکت تجاری هنگامی به وجود می آید که این اشخاص قادر به پرداخت بدهی های خود نباشند و در پرداخت آن توقف حاصل شود.
بر اساس قانون تجارت بانک ها به عنوان یک تاجر شناخته میشوند
بانکها به‌عنوان واسطه‌ای میان عرضه‌کنندگان و متقاضیان پول، بر اساس مواد ۱ و ۲ قانون تجارت، تاجر شناخته میشوند؛ از این رو، همانند هر شخصیت تجاری دیگری با خطر ورشکستگی روبرو هستند. پس احتمال ورشکستگی بانک ها نیز همانند تمام تجار وجود دارد.
وضعیت برخی بانک چندان مطلوب نیست. این اظهار نظر برخی از کار‌شناسان و گاها دولت‌مردان است که طی سالهای اخیر مطرح شده است. البته این به معنی ورشکستگی همه بانکها نیست.
در کشور ما که در برههای از زمان به واسطه ملیشدن و دولتی بودن بانکها، نگرانی از ورشکستگی بانک، کمتر ایجاد نگرانی میکرده، اما در حال حاضر که علاوه بر بانک های خصوصی، موسسات مالی و اعتباری و تعاونی های بسیاری به عملیات بانکی و مالی مشغولند که نگرانی از ورشکستگی آنها باعث ایجاد نگرانی در جامعه شده است.
فعالیت های بانکداری همواره با ریسک، مشکلات مالی و احتمال بروز ناتوانی و بحران روبه رو هستند و این امر از آنجا ناشی می شود که ساختار مالی و ترازنامه بانکها بطور ذاتی با بی ثباتی بالقوه دست به گریبان هستند.
اصولا در مورد بانکها، جلو گیری از ورشکستگی از هر حیث بر اعلام ورشکستگی مقدم است و دولت ها سعی میکنند بانک ناتوان را ، بویژه بانکهای بزرگ و مهم را به طریقی نجات دهند و اعلام رسمی ورشکستگی بانکی عملا به ندرت دیده می شود.
عملا دولت ها تمایل به اینکه بانکی ورشکسته شود ندارند به دلایلی که ذکر می کنیم:
ورشکستگی بانک ها منجر به سلب اعتماد سپرده گذاران سایر بانک ها به سیستم بانکی و تبع آن، برداشت از حساب خواهد شد که تحت عنوان ریسک سیستمی از آن یاد می شود.
به همین دلیل گفته شده که بانک ها تنها تاجرانی هستند که تمایلی به ورشکستگی سایر رقبای خود ندارند. و این امر «دومینوی ورشکستگی بانک ها» نامیده می شود که در مرحله آخر، موجب سقوط اقتصاد کشور خواهد شد.
تعداد بستانکاران بانک ها با سایر تجار قابل مقایسه نیست. بنابراین جدای از حساسیت های موضوع از لحاظ اجتماعی، رسیدگی به امور بانک ورشکسته نیازمند ضوابط خاصی است که قطعا سخت تر از ناجران عادی است.
اما برگردیم به پرسش اصلی: آیا باتوجه به مقدماتی که گفته شد امکان ورشکستگی بانکها در ایران وجود دارد؟
از نظر تئوریک، اگر همه مردم پول‌های‌شان را از بانکها بیرون بکشند، بانک ورشکسته می‌شود. اما چنین رخدادی عملا غیرممکن است.
اول اینکه مجموعه نظام بانکی (اعم از خودِ بانکها و همین‌طور بانک مرکزی) هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهند کار به این نقطه برسد.
همه بانکها از بدو تاسیس، نزد بانک مرکزی سپرده‌گذاری کرده‌اند (موسوم به سپرده قانونی). بانک مرکزی می‌تواند در شرایط سخت، از همین محل به بانکهای در آستانه ورشکستگی کمک کند.
علاوه بر این، بانک می‌تواند میزان برداشت از سپرده‌های اشخاص را به مدت مشخصی محدود کند. (مثلا شاید نتوانید بیش از روزی ۲۰۰ هزار تومان برداشت کنید که در مورد یکی از موسسات مالی در سالهای اخیر اتفاق افتاد.)
دوم اینکه فرض کنید گروه کثیری از مردم بر اثر نگرانی‌هایِ سیاسی اقتصادی ، برای خالی‌کردن حساب‌های خود به بانکها هجوم بیاورند و پول‌شان را از بانک بیرون بیاورند. به نظر شما باید با این پول چه کنند؟
آیا مردم می‌توانند تمام پول‌شان را به طلا، دلار، اتوموبیل، مسکن و یا لوازم‌خانگی و تن‌ماهی تبدیل کنند؟
به این ترتیب، اگر حتی این فرضِ محال حقیقت داشته باشد با توجه به مطالبی که بیان شد از لحاظ حقوقی و اقتصادی، باز هم احتمالا نظام بانکی به دلیل ملاحظات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی آخرین جایی است که ورشکست می‌شود.
پس بهتر است نگرانی چندانی به خود را ندهید و عملیات بانکی و سپرده های خود را به عهده بانکی بسپارید که در عرصه اقتصادی رفتاری معقول دارند زیرا برای مثال در بسیاری در موراد ادعای پرداخت سود بالا برای سپرده های بانکی از جانب برخی موسسات و بانک خود زمینه ای برای بروز ورشکستگی بانک ه و این موسسات می تواند باشد.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
