مشترکات و مشاعات در آپارتمان ها چه فرقی با هم دارند ؟
مشترکات و مشاعات از لغات و اصطلاحات پرکاربردی است با گسترش شهر نشینی و بوجود آمدن آپارتمان ها و ساختمان های بزرگ با تعداد واحد های بالا از لغاتی است که دارای بار حقوقی و احکام و قوانین متفاوت از هم می باشد که در این نوشته سعی داریم به ابتدا به تفاوت های این دو مفهوم و احکام متفاوت از آنها بپردازیم.
در «قانون تملک آپارتمان‌های مصوب 16/12/1346» دو مفهوک “مشاعات” و “مشترکات” با دو مفهوم و بارحقوقی متفاوتی بکار می رود که رابطه منطقی بین این دو معنی عموم و خصوص مطلق می باشد.
در واقع کلیه مشترکات، مشاع محسوب می شوند، اما تمامی مشاعات، مشترک محسوب نمی شوند.
ماده ۲ «قانون تملک آپارتمانها» بیان می‌کند: “قسمت‌های مشترک مذکور در این قانون عبارت از قسمت‌هایی از ساختمان است که حق استفاده از آن منحصر به یک یا چند آپارتمان یا محل پیشه مخصوص نبوده و به کلیه مالکین به نسبت قسمت اختصاصی آنها تعلق می‌گیرد به طور کلی قسمت‌هایی که برای استفاده اختصاصی تشخیص داده نشده است یا در اسناد مالکیت ملک اختصاصی یک یا چند نفر از مالکین تلقی نشده از قسمت‌ها مشترک محسوب می‌شود مگر آن که تعلق آن به قسمت معینی بر طبق عرف و عادت محل مورد تردید نباشد.”
در واقع از مفهوم این ماده قانونی اینگونه متوجه می شویم که قسمت‌هایی از ملک که استفاده از آن به کسی اختصاص داده نشده از مشترکات می باشد لذا حیاط یا بامی که بواسطه عدم دسترسی در استفاده اختصاصی احدی از واحد‌های آپارتمان میباشد (این موضوع تحت عنوان حق استفاده اختصاصی در صورت مجلس تفکیکی بایستی قید گردد) بخشی از مشترکات نیست حال آنکه مالکیت آن مشاع میباشد و حتی در تبصره ۳ ذیل ماده ۴ همان قانون هزینه نگهداری از این قسمت‌ها بعهده دارنده حق استفاده اختصاصی می باشد.
البته در بعضی موارد، تراس‌ها یی که بام واحد‌های زیرین هستند در صورت مجلس تفکیکی در مالکیت واحد استفاده کننده وارد شده که در این صورت نه تنها مالکیت اختصاصی دارد بلکه در تعیین قدرالسهم نیز دخیل می باشند.
به طورکلی نکاتی که میتوان از این قانون استخراج کرد این است که در صورتی که مالکیت قسمتی از یک ملک متعلق به شخص خاصی نباشد آن قسمت از ملک را جزو مشترکات طبقه‌بندی می‌کنند که از جمله این قسمت‌ها میتوان به راهرو و راه پله‌های مشترک، درب ورودی مشترک، پنجره راهرو، آسانسور و… اشاره کرد.
اما حیاط یا پشت بامی که فقط در دسترس یکی از مالکین ساختمانی قرار دارد و از دسترس سایرین خارج است جزو مشترکات به حساب نمی‌آید و مالکیت آن از نوع مشاعات ساختمان‌ها محسوب می‌شود و حتما باید تحت عنوان استفاده اختصاصی در صورت مجلس تفکیکی به آن اشاره شود.
علاوه بر این، طبق تبصره ۳ ماده 4 قانون (اصلاحی سال 1376) بیان شده هزینه محافظت و نگهداری از چنین قسمت‌هایی به عهده دارنده حق استفاده اختصاصی (استفاده کنندگان) خواهد بود.
” چنانچه چگونگی استقرار حیاط ساختمان یا بالکن یا تراس مجموعه به گونه ای باشد که تنها از یک یا چند واحد مسکونی، امکان دسترسی به آن باشد، هزینه حفظ و نگهداری آن قسمت به عهده استفاده کننده یا استفاده کنندگان است. (اصلاحی و الحاقی بموجب قانون اصلاح قانون تملک آپارتمانها مصوب ۱۳۷۶)”
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
