افترا متأسفانه یکی از جرائم شایع در کشور ماست. در اصطلاح حقوقی عبارت است از اینکه فردی جرمی را به دیگری نسبت دهد بدون آن که قادر به اثبات آن باشد.
افترا می تواند حالات مختلفی داشته باشد. زمانی که فردی، دیگری را با لفظ و گفتار و به صورت شفاهی، متهم به ارتکاب جرمی کند ولی نتواند این امر را اثبات کند، مرتکب افترای شفاهی شده است. نوع دیگری از افترا افترای عملی است که در آن، فردی، آلات و ادوات موضوع یا مربوط به جرمی را به نوعی در تصرف یا در اختیار دیگری وانمود می کند و آن فرد به سبب یافت شدن این آلات و ادوات، مورد تعقیب کیفری قرار می گیرد. مثل زمانی که فردی، مواد مخدر در لباس یا ساک یا چمدان یا در خودرو یا منزل دیگری قرار می دهد و به پلیس اطلاع می دهد و فرد بی اطلاع از همه جا مورد تعیقیب کیفری قرار می گیرد. در اینجا فرد پس از احراز و اثبات بیگناهی می تواند به اتهام افترای عملی از دیگری شکایت کند.
ماده ۶۹۷ قانون تعزیرات مصوب 75، در مورد جرم افترای لفظی مقرر کرده است: «هر کس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جراید یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر به کسی امری را صریحا نسبت دهد یا آنها را منتشر کند که مطابق قانون آن امر جرم محسوب میشود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت کند، جز در مواردی که موجب حد است، به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق یا یکی از آنها حسب مورد محکوم خواهد شد.» افترای رسانه ای که گاه مورد استفاده است، یعنی متهم کردن فردی به ارتکاب جرمی با استفاده از رسانه های گروهی که یک نوع، افترای لفظی است.
همچنین بر اساس ماده ۶۹۹ همین قانون که در مورد افترای عملی است، «هر کس عالماً عامدا به قصد متهم کردن دیگری آلات و ادوات جرم یا اشیایی را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او میشود، بدون اطلاع آن شخص در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به او است، بگذارد یا مخفی کند یا به نحوی متعلق به اوقلمداد کند و در اثر این عمل شخص مزبور تعقیب شود، پس از صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از ۶ ماه تا سه سال یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم میشود.»
بنابراین:
- افترا یعنی تهمت زدن و انتساب ارتکاب یک جرم به دیگری بی آنکه بتوان این امر را اثبات کرد.
- افترا دو نوع است: لفظی و عملی.
- افترای لفظی به این معناست که فردی، با لفظ و گفتار و به صورت شفاهی، ارتکاب جرمی را به فردی منتسب نماید بی آنکه بتواند این امر را به اثبات برساند
- افترای عملی به این معناست که فردی، آلات و ادوات مربوط به جرمی را به نحوی در اختیار و با تصرف و یا مالکیت شخص دیگری وانمود کند و به این سبب، آن فرد، مورد تعقیب کیفری قرار گیرد ولی پس از تعقیب، آن فرد تبرئه شود.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
