تقسیم یعنی تبدیل شدن مال مشاع به مال مفروز.
در مال مشاع، هر شریک در همه جای مال، حق دارد، اما بعد از تقسیم (که در واقع تمیز حق است) حق هر شریک در مال مشخص می شود.
تقسیم، علاوه بر تمیز حق، در آن “مبادله” نیز صورت می گیرد؛ مبادله حق مشاع با حق مفروز.
یعنی هر شریک، مال مشاع را از دست می دهد و به جای آن مال مفروز را به دست می آورد: این راتقسیم می گویند.
پس به تقسیم هم مبادله می گویند و هم تمیز حق: اما تمیز حق بیشتر در مورد آن به کار می رود.
انواع‌تقسیم
۱. تقسیم به تراضی
۲. تقسیم به اجبار
تقسیم به تراضی
در این نوع تقسیم، شرکا با هم توافق می کنند که مال مشاع را تقسیم کنند؛
ماده ۵۹۱ ق.م: هرگاه تمام شرکاء به تقسیم مال مشترک راضی باشند، تقسیم به نحوی که شرکاء تراضی نمایند به عمل می آید و در صورت عدم توافق بین شرکاء حاکم اجبار به تقسیم می کند، مشروط بر این که تقسیم مشتمل بر ضرر نباشد که در این صورت اجبار جایز نیست و تقسیم باید به تراضی باشد.
ماده ۵۹۲ ق.م: هرگاه تقسیم برای بعضی از شرکاء مضر و برای بعض دیگر بی ضرر باشد، در صورتی که تقاضا از طرف متضرر باشد (قاعده اقدام)، طرف دیگر اجبار می شود و اگر بر عکس، تقاضا از طرف غیر متضرر بشود، شریک متضرر اجبار بر تقسیم نمی شود. (قاعده لاضرر).
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
