امروزه بسیاری از افرادی که دارای فرزند نیستند و یا فرزند خود را از دست داده اند و قادر به داشتن فرزند دیگری نیستند و یا در برخی موارد افراد به منظور انجام اعمال خیرخواهانه و کسب اجر اخروی تمایل به قبول سرپرستی کودکان و جوانانی که دارای سرپرست نیستند و یا بد سرپرست هستند، می باشند.
اما قانون گذار در راستای حمایت از این کودکان و جلوگیری از ورود ضرر بیشتر روحی و روانی و حتی جسمی به آنها مقرراتی را در این زمینه پیش بینی کرده است.
بهتر است پیش از هر اقدامی برای این امر ابتدا با قوانین مربوط در این حوزه مقداری آشنایی یابیم.
حفاظت از کودکان و نوجوانان فاقد سرپرست به منظور تامین نیاز های مادی و معنوی آنها که با اذن ولی فقیه به اشخاصی غیر از پدر و مادر ایشان واگذار می شود.
قواعد سرپرستی تابع قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مصوب سال 1392 می باشد.
امور راجب به به این کودکان و نوجوانان بر عهده سازمان بهزیستی می باشد.
سوالی که مطرح است این است که خارجی های مقیم ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز می توانند سرپرستی کودکان بی سرپرست را قبول کنند؟
پاسخ خیر است. صرفا اتباع ایرانیان مقیم ایران میتوانند سرپرستی کودکان بی سرپرست را قبول کنند.
“ماده 3 این قانون بیان می دارد: ماده۳ـ کلیه اتباع ایرانی مقیم ایران می توانند سرپرستی کودکان و نوجوانان مشمول این قانون را با رعایت مقررات مندرج در آن و با حکم دادگاه صالح برعهده گیرند.”
اما برای ایرانیان مقیم خارج از کشور راهکاری پیش بینی شده است؟
بله. ماده 4 این ماده بیان می دارد:
“ماده۴ـ ایرانیان مقیم خارج از کشور می توانند تقاضای سرپرستی خود را از طریق سفارتخانه یا دفاتر حفاظت از منافع جمهوری اسلامی ایران به سازمان تقدیم نمایند. سفارتخانه ها و یا دفاتر یاد شده موظفند در اجرای این قانون، با سازمان همکاری نمایند و سازمان موظف است با حکم دادگاه صالح به درخواست متقاضی رسیدگی نماید.”
اما چه افرادی می توانند سرپرستی این کوکان را قبول نمایند:
افراد زیر میتوانند سرپرستی کودکان و نوجوانان مشمول این قانون را از سازمان درخواست نمایند.
زن و شوهری که پنج سال از تاریخ ازدواج آنان گذشته باشد و از این ازدواج صاحب فرزند نشده باشند، مشروط به این که حداقل یکی از آنان بیش از سی سال سن داشته باشد.
زن و شوهر دارای فرزند مشروط بر این که حداقل یکی از آنان بیش از سی سال سن داشته باشد.
دختران و زنان بدون شوهر، درصورتی که حداقل سی سال سن داشته باشند، منحصراً حق سرپرستی اناث را خواهند داشت.
چنانچه به تشخیص سازمان پزشکی قانونی امکان بچه دار شدن زوجین وجود نداشته باشد، درخواست کنندگان از شرط مدت پنج سال مقرر در بند (الف) این ماده مستثنی می باشند.
چنانچه درخواست کنندگان سرپرستی از بستگان کودک یا نوجوان باشند ، دادگاه با اخذ نظر سازمان و با رعایت مصلحت کودک و نوجوان می تواند آنان را از برخی شرایط مقرر در این ماده مستثنی نماید.
اولویت در پذیرش سرپرستی به ترتیب با زن و شوهر بدون فرزند، سپس زنان و دختران بدون شوهر فاقد فرزند و در نهایت زن و شوهر دارای فرزند است.
درخواست کنندگان کمتر از پنجاه سال سن، نسبت به درخواست کنندگانی که پنجاه سال و بیشتر دارند، درشرایط مساوی اولویت دارند.
در مواردی که زن و شوهر درخواست کننده سرپرستی باشند، درخواست باید به طور مشترک از طرف آنان تنظیم و ارائه گردد.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
