ضمانت نامه های بانکی چیست و چه کاربردی دارد:
ضمانت در لغت به معنای، پذیرفتاری یا تاوان‌داری؛ یا به‌عبارت دیگر فرد می‌پذیرد تا دیون دیگری را بپردازد یا خسارات ناشی از عمل او را جبران کند. در همین راستا، یکی از خدمات مهم عموم بانک ها به مشتریان خود صدور و ارائه انواع ضمانت نامه های بانکی می باشد. بانک ها و موسسات مالی و اعتباری با این عمل علاوه بر کسب سود، مبادلات اقتصادی را تسهیل و به رشد و توسعه اقتصادی جامعه خود کمک می کنند. ضمانت نامه بانکی قرارداد یا سندی است که به موجب آن صادر کننده(ضامن) حسب درخواست متقاضی (مضمون عنه) تعهد می کند بدون هیچ قید و شرط عندالمطالبه یا در سررسید معین مبلغ معینی وجه نقد از بابت موضوع خاصی که مربوط به مضمون عنه است به ذینفع (مضمون له) یا به حواله کرد او پرداخت نماید. ضمانت نامه‌های بانکی گرچه بر پایه عقد ضمان و پذیرش پرداخت بدهی بدهکار استوارند، اما درواقع اسنادی هستند که پشتوانه مالی آن‌ها را متقاضی ضمانت نامه تأمین می‌کند.
ضمانتنامه نسبت به سایر اسناد تجاری دو قابلیت برتر دارند که موجب افزایش رغبت افراد متقاضی در جهت اخذ این اسناد می‌شود.
- نخست، اصل استقلال ضمانتنامه بانکی است؛ استقلال به این معنا است که این سند تجاری، منفک از رابطه بین طرفین قرارداد است یعنی ضمانت‌خواه و ذینفع یا ضمانت‌گیرنده و هرگونه اختلاف مابین طرفین در وصول ضمانتنامه بانکی تأثیری ندارد.
- دوم، اصل تجریدی بودن آن است که این حسن مشترک مابین ضمانتنامه بانکی و سایر اسناد ذاتی تجاری مثل برات و اسناد حکمی تجاری مثل چک و سفته است؛ به شرط اینکه مواعد مقرر در قانون تجارت رعایت شود.
- انواع ضمانت نامه های بانکی عبارت اند از:
- ضمانتنامه شرکت در مناقصه یا مزایده
- ضمانتنامه استرداد کسور وجه الضمان
- ضمانتنامه حسن انجام تعهدات
- ضمانتنامه تعهد پرداخت
- ضمانتنامه حسن انجام کار
- ضمانتنامه گمرکی
- ضمانتنامه پیش پرداخت
- ضمانت نامه های پیمان
- ضمانتنامه متفرقه
شرایط صدور ضمانت نامه بانکی
برای صدور ضمانت نامه‌های مختلف، بانک‌ها وثایق متعددی براساس توان پرداخت متقاضی ضمانت نامه دریافت می‌کنند که به شرح زیر هستند:
الف) وجه نقد یا طلا یا اسناد خزانه یا اوراق قرضه دولتی و اوراق مشارکت منتشره براساس مجوز بانک مرکزی یا سپرده سرمایه گذاری مدت‌دار یا حساب‌های پس‌انداز قرض الحسنه نزد بانک یا گواهی‌های سپرده‌های سرمایه گذاری مدت‌دار یا اوراق قرض الحسنه یا حساب‌های ارزی یا حساب سرمایه گذاری مدت‌دار متقاضی نزد سایر بانک‌ها.
ب) تضمین بانک‌ها یا مؤسسات اعتباری غیربانکی معتبر خارجی.
ج) سفته با ضمانت قابل‌قبول بانک، اموال غیرمنقول، برگ وثیقه‌ی انبار‌های عمومی مربوط به کالا، سهام شرکت‌هایی که در بورس پذیرفته‌شده باشند، کشتی و هواپیما.
معمولاً یک یا ترکیبی از وثایق مذکور از مشتری گرفته می‌شود.
متاسفانه در قانون تجارت، مقرراتی در خصوص ضکانت نامه های بانکی تدوین نشده و در حال حاضر بانک‌ها با توسل به بخشنامه‌های صادره از طرف بانک مرکزی ضمانتنامه صادر می‌کنند که، چون واجد جنبه حقوقی نیز است و در صورت بروز اختلاف قضات و وکلا و مشاوران نمی‌توانند به کلیه بخشنامه‌های بانک مرکزی دسترسی و اشراف داشته باشند و همین امر سبب عدم ایجاد وحدت‌رویه قضایی و تشتت آرا قضات می‌شود.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
