توهین و مجازات های آن در قانون
توهین( یا اهانت) از لحاظ لغت شناسی از ریشه وهن گرفته شده است و به معنای سست کردن و ضعیف کردن و خوار خفیف کردن است و در اصطلاح، این واژه به هر رفتاری که میتواند به صورت انجام کاری، گفتن سخنی، اشاره و حتی نوشتار را شامل شود.
متاسفانه این روزا در جامعه شاهد انجام این عمل قبح و ناشایست بسیار می باشیم که شاید دلیل آن ضعیف شدن بنیان های اخلاقی و پایین بودن آستانه تحمل افراد می باشد که در برخی موارد باعث طرح شکایت کیفری نیز می شود.
اما این عمل نه تنها از دیدگاه حقوقی زشت و ناپسند شمرده می شود بلکه از لحاظ اخلاقی و مذهبی نیز مذموم است.
ماده 608 قانون مجازات اسلامی به این جرم پرداخته است.
“توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف نباشد، به مجازات شلاق تا (۷۴) ضربه و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.”
طبق ماده 608 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375، جرم توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد باعث مجازات شلاق تا 74 ضربه یا پنجاه هزار ریال تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود. توهین ذکر شده در این ماده، اهانت ساده است که در ادامه به توضیح این عمل ساده و سایر انواع آن خواهیم پرداخت.
توهین صرفاً با الفاظ محقق نمی شود بلکه میتواند با انجام عملی نیز تحقق یابد. پس رفتارهایی مانند هل دادن به نحوی که باعث تحقیر و تحقیر آمیز باشد و یا پرتاب شی ای مانند تخم مرغ یا گوجه به سمتی فردی در جلسه و یا… نیز ممکن است از مصادیق آن باشد.
در اصطلاح حقوقی اهانت جرم مطلق است و نیازی به تحقق نتیجه ندارد و اگر شخصی که مورد توهین واقع است از این ناراحت و دلخور هم نشود باز هم جرم توهین محقق شده است.
برای اینکه جرمی توهین تلقی شود چند شرط لازم است که به توضیح آنها می پردازیم:
موهن بودن رفتار: رفتاری که صرفا برخلاف ادب در عرف جامعه باشد را نمی توان توهین نامید مانند اینکه فردی با خشونت در کلام صحبت کند
وجود مخاطب معین: وجود مخاطب معین برای جرم توهین ضروری است و اگر کسی برای مثال به خودش اهانت کند این امر جرم نمی تواند تلقی شود.
شخص حقیقی بودن مخاطب: توهین به اشخاص حقوقی مانند یک اداره یا یک سازمان توهین نیست ولی اگر کسی به عضوی از اعضای شخص حقوقی توهین کند این امر می تواند جرم تلقی شود.
زنده بودن مخاطب: توهین به افرادی که در قید حیاط نسیتند باعث تحقق این جرم نخواهد شد جز در مواردی که قانونگذار توهین به مردگان را به طور خاص جرم انگاری کرده باشد مگر اینکه توهین به شخص مرده عرفاً اهانت به بازماندگان باشد که نسبت به بازماندگان توهین محقق می شود.
حضوری یا علنی بودن: وجود هر یک از این دو شرط که در ادامه ذکر میکنیم، برای تحقق توهین کافی است.
حضوری بودن به این معنی است که شخص مورد توهین کلمات توهین آمیز را بشنود یا حرکات اهانت آمیز را ببیند بنابراین نیازی نیست اهانت حتما با حضور فیزیکی شخص باشد و همین که شخص مورد توهین مثلا از طریق تلفن الفاظ موهن را بشنود یا از طریق دوربین مدار بسته و پیامک و ایمیل حرکات یا نوشته های اهانت آمیز را ببیند توهین حضوری محسوب میشود.
منظور از علنی بودن این است که توهین یا در حضور یک شخص ثالث باشد یا محل ارتکاب جرم معد (آماده برای حضور اشخاص باشد) حتی اگر در آن لحظه هیچ کس در آنجا حاضر نباشد بنابراین توهین در خیابان علنی محسوب می شود زیرا خیابان محلی است که معد برای حضور اشخاص است هر چند که در آن لحظه هیچ کس در آنجا حاضر نباشد.
صریح بودن: الفاظی یا حرکاتی که تفسیربردار است باعث تحقق جرم توهین نمی شود بلکه توهین فقط با الفاظ یا حرکات صریح محقق می شود.
درستی سخنان شخص توهین کننده باعث اینکه جرم اهانت، جرم تلقیی بشود نیست و برای مثال اگر فردی به فرد دیگری که مشکل حرکتی دارد بگوید شل و اون نیز دارای همچین مشکلی باشد، هم جرم اهانت به وقوع پیوسته است.
و حال سوال این که توهین مشدد چیست؟
گاهی قانونگذار به اعتبار شخصیت و مقام طرف اهانت و به عبارتی فردی که به او اهانت شده است مجازات بیشتری مقرر کرده است که نمونه های متعدد می باشد مانند توهین به رهبری قبلی و فعلی و توهین به سایر کارکنان و مقامات دولتی ایران که در ادامه نوشتارها در خصوص توهین به آنها اشاره خواهد شد.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
