مالی که میخواهیم معامله کنیم باید چه ویژگی هایی باشد؟
یکی از موضوعاتی که در معاملاتمان باید توجه داشتیم باشیم این است که مالی که میخواهیم مورد معامله باشد باید دارای چه ویژگی هایی باشد؟
زیرا در بسیاری از موارد افراد اموالی را مورد خرید و فروش قرار می دهند که بعد معامله متوجه می شوند که آن مال به دلایلی که در ادامه بیان می کنیم قابلیت معامله ندارد.
برخی از افراد به دلیل نداشتن اطلاعات حقوقی لازم و پرهیز از استفاده از وکلا و کارشناسان اقدام به انعقاد قراردادهایی و معاملاتی میکنند که برای آنها در آینده مشکلاتی ایجاد می کنند.
مانند اینکه مالی که مورد مورد معامله قرار گرفته مالیات نداشته باشد و یا اینکه در زمان عقد موجود نباشد.
حال ببینیم که اموالی که میخواهد مورد معامله قرار بگیرد باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟
اول اینکه چیزی که میخواهد مورد معامله قرار بگیرد باید مالیت داشته باشد. یعنی اینکه در عرف مال باشد و مردم جامعه برای خرید آن حاضر باشند پول بپردازند.
گاهی اوقات برخی اشیا به لحاظ معنوی ارزش بسیاری دارند ولی افراد برای به دست آوردن آنها حاضر به پرداختن پول نیستند.
در این صورت این اموال قابل معامله نیستند و معامله این اموال باطل است زیرا مال محسوب نمی شود.
ماده ۲۱۵ قانون مدنی: مورد معامله باید مالیت داشته و متضمن منفعت عقلائی مشروع باشد.
دوم اینکه معلوم و معین باشد و مبهم و مجهول نباشد.
مبهم و مجهول نباشد به این معنی که برای مثال در صورتی که شما با فردی معامله کنید و بگویید “یک چیز از اموال منزلم به شما به قیمت 100 هزار تومان فروختم” این معامله باطل است زیرا مالی که میخواهد مورد معامله قرار گیرد باید معلوم و مشخص باشد.
و معلوم بودن به این معناست که باید جنس، وصف و مقدار آن مشخص باشد.
درصورتی که بگویید “مقداری برنج به شما فروختم” این معامله باطل است زیرا جنس و وصف و مقدار آن مشخص نیست.
در خصوص وصف نیز باید توجه کنید که اوصاف مهم در قراردادها از اهمیت برخوردار است و اوصاف غیرمهم در قراردادها از اهمیت چندانی برخودار نیست.
و درخصوص معین باشد به این معناست که چیزی که مورد معامله قرارمیگیرد باید مردد بین دو یا چند چیز نباشد.
مانند اینکه شما بگویید “من یکی از دو خودروی خود را به شما فروختم” در این صورت مشخص نیست شما کدام یک از دو خودرو را فروخته اید.
ماده ۲۱۶ قانون مدنی: مورد معامله باید مبهم نباشد مگر در موارد خاصه که علم اجمالی به آن کافی است.
سوم اینکه در زمان عقد باید موجود باشد.
در رشته حقوق ما اموال را در یک دسته بندی به سه دسته تقسیم میکنیم:
الف) عین معین: مالی است که در حال حاضر موجود و معین و قابل اشاره است. برای مثال زمانی که میخواهید خودرو خود را بفروشید و مال مشخص است مانند یک دستگاه پراید مدل 95
ب) کلی در معین: مقدار معین از یک مال متساوی الاجزا و زمانی که تمام آن مال عین هم باشد. برای مثال 10 کیلیو از این 100 کیلیو برنج در انبار.
ج) کلی فی الذمه: مقدارب معین و مشخص از یک مال با اجزای معین.
مانند آن که 100 کیلیو گندم میفروشید و تعهد میکنید که 2 ماه بعد تحویل دهید ولی معلوم نیست که قصد دارید آن را از کدام انبار تحویل دهید.
حالا ببینیم بیع کدام یک از این اموال صحیح است:
اگر مال عین معین و یا کلی در معین باشد برای اینکه عقد صحیح واقع شود، باید در زمان عقد موجود باشد.
اگر کلی فی الذمه باشد نیاز نیست در زمان عقد موجود باشد، اگر در زمان تحویل کالا موجود باشد کافی است.
ادامه مبحث در قسمت دوم…
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
