مستی حالتی است که بر اثر نوشیدن مواد مسکر مانند شراب، در افراد ظاهر می شود.
قانون کلی و مجازات در مورد مستی این است که مستی جزء موانع مسؤولیت نیست، مگر این که ثابت شود که در اثر مستی به طورکلی مسلوب الاختیار شده باشد و برای ارتکاب جرم خود را مست نکرده باشد.
در غیر این صورت، یعنی اینکه اگر به طور کلی مسلوب الاختیار نشده باشد و یا اینکه به طور کلی مسلوب الاختیار شده ولی خود را برای ارتکاب جرم مست کرده باشد هم به مجازات شرب خمر محکوم می شود و هم به مجازات جرم ارتکابی که از آن به عنوان مستی تعمدی یاد شده است.
بر طبق قاعده معروف فقهى «الامتناع بالاختیار لاینفی الاختیار» اگر کسی عالما اختیار را از خود سلب کرده باشد برای گناهی که مرتکب می شود معذور نیست و مانند این است که در حالت غیر مستی مرتکب عملی شده است.
اگر به قصد ارتکاب جرم خود را مست نکرده باشد بلکه در حالت مستی به طور اتفاقی مرتکب جرم شده باشد و درجه ی مستی او به حدی باشد که اختیار را از او سلب کرده باشد، مسؤولیت کیفری در خصوص جرم ارتکابی ندارد.
البته در این حالت به مجازات شرب خمر محکوم خواهد شد. به این حالت مستی اتفاقی می گویند.
در موردی که مستی به درجه ای نیست که اختیار را از انسان سلب کند علاوه بر این که مسؤولیت کیفری همچنان باقی است در پاره ای از مواقع به عنوان کیفیات مشدده مجازات نیز محسوب شده است مثل فرض ماده ۷۱۸ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی.
البته باید در نظر داشت که قانون گذار شرب خمر را صرف نظر از این که موجب مستی بشود یا نشود را جرم تلقی کرده و برای آن مجازات تعیین کرده است.
این امر در ماده ۲۹ قانون مجازات اسلامی پیش بینی شده است: «مصرف مسکر از قبیل خوردن، تزریق و تدخین آن؛ کم باشد یا زیاد، جامد باشد یا مایع، مست کند یا نکند، خالص باشد یا مخلوط به گونه ای که آن را از مسکر بودن خارج نکند، موجب حد است.»
غیر مسلمان تنها در صورت تظاهر به مصرف مشروبات الکی، محکوم به حد می شود.
ولی هرگاه کسی در حالت اضطراری که برای نجات از مرگ یا جهت درمان بیماری سخت، به مقدار ضرورت شراب بخورد، محکوم به حد نخواهد شد.
مستی خشک چیست؟
مثل مصرف مواد مخدر، درصورتی که از فاعل سلب اختیار کند مانع مسؤولیت کیفری است.
قانونگذار در ماده ۱۵۶ قانون مجازات اسلامی در خصوص بی ارادگی حاصل از مصرف اختیاری مسکرات، مواد مخدر و روان گردان چنین مقرر می دارد: «مستی و بی ارادگی حاصل از مصرف اختیاری مسکرات، مواد مخدر و روان گردان و نظایر آنها، مانع مجازات نیست؛ مگر این که ثابت شود، مرتکب حین ارتکاب جرم و به طور کلی مسلوب الاختیار بوده است، لکن چنانچه ثابت شود مصرف این مواد به منظور ارتکاب جرم یا با علم به تحقق آن بوده است و جرم مورد نظر واقع شود، به مجازات هر دو جرم محکوم می شود.»
ماده ۳۰۷ ق.م.: «ارتکاب جنایت در حال مستی و عدم تعادل روانی در اثر مصرف مواد مخدر، روان گردان و مانند آنها، موجب قصاص است، مگر این که ثابت شود بر اثر مستی و عدم تعادل روانی، مرتکب به کلی مسلوب الاختیار بوده است، که در این صورت، علاوه بردیه به مجازات تعزیری مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» محکوم می شود. لکن اگر ثابت شود که مرتکب قبلا خود را برای چنین عملی مست کرده و یا علم داشته است که مستی و عدم تعادل روانی وی ولو نوعا موجب ارتکاب آن جنایت یا نظیر آن از جانب او می شود، جنایت، عمدی محسوب می گردد.»
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
[…] بازسازی صحنه جرم: […]