برای جلوگیری از فرار مالیاتی چه اقداماتی انجام میشود؟
دلیل اقدامات پیشگیرانه از فرار مالیاتی چیست؟؟
به طور کلی باید گفت پیشگیری یکی از راهکارهای اساسی در حوزه کنترل اجتماعی می‌باشد که از طریق راهکارهای مستقیم و غیرمستقیم با هدف ایجاد امکانات و موقعیت‌های بازدارنده از وقوع فرار مالیاتی طراحی میشود.
امروزه پیشگیری غیرکیفری از جرم، جایگاه والایی در سیاست جنایی کشور دارد. در مواجهه با جرم دو گزینه اصلی وجود دارد؛
1. سنتی که سرکوبی و مجازاتی است و مرتبط با دادگاه، پلیس و زندان می‌باشد؛
2. پیشگیری از جرم است. باید گفت افزایش روند جرائم اجتماعی از دستیابی به توسعه همه جانبه جلوگیری می‌کند.
مجازات‌ها با ایجاد ترس در توده مردم مانع از تکرار همان جرم در آینده توسط افراد دیگر میشود. در مورد فرار از مالیات اگرچه قانون آن را جرم شناخته، این فعل قبح زیادی در جامعه ندارد. به طور کلی میزان نفوذ و موفقیت نظام جزایی از نظر جلوگیری از ارتکاب جرم در آینده بستگی به میزان هماهنگی هنجارها و مجازت‌های جزایی با ارزش‌های فرهنگی جامعه دارد.
اهمیت اقدامات پیشگیرانه و مجازات ها
مجازات‌ها سبب می‌شوند مرتکب جرم به علت تحمل سختی و مشقت مجازات در آینده از ارتکاب جرم خودداری کند. البته در برخی موارد مجازات به جای آنکه تأثیر بازدارنده داشته باشد، خود عامل بزهکاری میشود؛ مانند سارق ناشی که با افتادن به زندان به سارق حرفه‌ای تبدیل میشود.
اقدامات تأمینی با هدف پیشگیری از جرم فرار مالیاتی در این زمینه صورت می‌گیرد. اقدام تأمینی، بر مبنای حالت خطرناکی که فرد نشان می‌دهد استوار است؛ یعنی احتمال فراوانی وجود دارد که فرد مرتکب جرم شود، پس باید طوری عمل کرد که جرائم احتمالی واقع نشوند.
این اقدامات به چند روش از تکرار جرم جلوگیری میکنند؟
اقدامات تأمینی به دو طریق از تکرار جرم فرار مالیاتی جلوگیری میکنند:
الف: پیشگیری به وسیله درمان و بازسازگاری بزهکار: البته بازسازگاری جزء اهداف مجازات‌ها نیز به شمار می‌رود و تفاوت آن دو فقط در نحوه به‌کارگیری آنهاست، در مجازات علاوه بر بازسازی بزهکاران از هدف‌های دیگر یعنی تاوان‌خواهی و ارعاب آنان غفلت نمی‌شود؛ حال آنکه در اجرای اقدامات تأمینی به‌شرط کفایت پیشگیری، فقط بازسازگاری مدنظر است.
ب: بی‌اثرساختن و مراقبت از فرد: اثبات‌گرایان و نخستین طرفداران اقدامات تأمینی تدابیر خنثی‌کننده و مراقبتی را اقدامات تأمینی فرض می‌کردند، به عقیده ایشان برای حمایت جامعه از بزهکاران کافی است آنها را در وضعی قرار داد که نتوانند به جامعه آسیب برسانند.
رویکرد مجرم محور اقدامات پیشگیرانه برای خنثی سازی و کاهش حالت خطرناک افرادی صورت می‌پذیرد که در آستانه ارتکاب بزه قرار دارند. البته در این رویکرد بیشتر به علل و عوامل درونی بزه کاری مانند ترکیب ژنتیک افراد، سن، جنس، نژاد و غیره توجه میشود. در رویکرد بزه دیده محور فرض بر این است که بزه دیده نقش موثری در تکوین پدیده مجرمانه دارد و لازم است از جذابیت‌های آن کاسته و مورد حفاظت و حمایت قرار گیرد.
پیشگیری در یک بینش موسع شامل کلیه اقدامات قهرآمیز و غیر قهرآمیز میشود. پیشگیری قهرآمیز شامل کلیه تدابیر کیفری در مبارزه علیه بزهکاری است که با دو هدف پیشگیری خاص در جهت جلوگیری از تکرار جرم توسط شخص مرتکب و پیشگیری عام شامل بازدارندگی از طریق تهدید و ارعاب سایر کسانی که در معرض ارتکاب بزه هستند به کار گرفته میشود
پیشگیری غیرقهرآمیز نیز به دو بخش پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی تقسیم میشود. در پیشگیری اجتماعی علل و عوامل جرم زا اعم از اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، وراثتی و… مورد بررسی و تحقیق قرار می‌گیرد و هدف، جلوگیری از بروز فکر و تصمیم مجرمانه در ذهن افراد است. اما پیشگیری وضعی در صدد است تا با تغییر موقعیت‌ها و فرصت‌های بزهکارانه ارتکاب جرم را دشوار یا ناممکن نموده و یا در مواردی از تحریک و ایجاد انگیزه مجرمانه جلوگیری نماید.
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
