اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت چهارم)
زمانی که در دادگاه محکوم می شویم و رای دادگاهی به ضرر ما صادر می شود اولین موضوعی که به ذهن هر فردی می رسد این که نسبت به رایی که به ضررش صادر شده اعتراض کند.
اعتراض به رای دادگاه شیوه های مختلفی دارند مانند واخواهی، تجدید نظر و فرجام خواهی.
در قسمت اول در خصوص اینکه فرجام خواهی چیست برای شما مطالبی را بیان کردیم و در انتهای قسمت دوم و سوم در خصوص اینکه در چه صورت میتوانید از رای دادگاه فرجام خواهی کنید مطالبی را بیان کردیم.
در این قسمت سعی داریم برای شما توضیح دهیم که از چه آراء و قرارهای دادگاه میتوانید فرجام‌خواهی کنید.
ماده 367 و 368 قانون آیین دادرسی مدنی در این خصوص بیان میدارد:
ماده 367: آرای دادگاههای بدوی که به علت عدم درخواست تجدیدنظر قطعیت یافته قابل فرجام خواهی نیست مگر در موارد زیر :
الف- احکام :
۱- احکامی که خواسته آن بیش از مبلغ بیست میلیون ریال باشد.
۲- احکام راجع به اصل نکاح(اثبات رابطه زوجیت، بطلان زوجیت و یا انفساخ زوجیت باشد) و فسخ آن، طلاق (درخواست صدور حکم طلاق،درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش)، نسب (اثبات نسب و نفی نسب)، حجر(صدور حکم حجر، صدور حکم رشد و زوال حجر)، وقف، ثلث، حبس (حق انتفاع) وتولیت.
ب- قرارهای زیر مشروط به اینکه اصل حکم راجع به انها قابل رسیدگی فرجامی باشد.
۱- قرار ابطال یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شده باشد.
۲- قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
ماده 368: آرای دادگاههای تجدیدنظر استان قابل فرجام خواهی نیست مگر در موارد زیر :
الف- احکام :
احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن، طلاق، نسب، حجر و وقف.
ب- قرارهای زیر مشروط به اینکه اصل حکم راجع به انها قابل رسیدگی فرجامی باشد.
۱- قرار ابطال یا رد دادخواست که از دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد.
۲- قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
استثنائات پرونده های قابل فرجام:
گاهی مواقع رخ می دهد که یک حکم دادگاه و یا قراری در شمار آرای قابل فرجام دانسته شده است ولی در یک پرونده قابلیت فرجام خواهی خود را از دست می دهد. این موارد عبارت است از:
ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی مدنی
احکام زیر اگرچه از مصادیق بندهای ( الف ) در دو ماده قبل باشد حسب مورد قابل رسیدگی فرجامی نخواهد بود :
۱- احکام مستند به اقرار قاطع دعوا در دادگاه. (منظور از اقرار، اقرار صریح است و در این صورت پرونده نه قابل تجدی نظر است و نه قابل فرجام)
۲- احکام مستند به نظریه یک یا چند نفر کارشناس که طرفین به طور کتبی رای انها را قاطع دعوا قرار داده باشند. (این آرا نیز همانطور که قابل فرجام‌خواهی نیستند، قابل تجدید نظر خواهی نیز نیستند. و منظور از کارشناس نیز کارشناس رسمی دادگستری است.)
۳- احکام مستند به سوگند که قاطع دعوا باشد. ( این آرا قابل فرجام نیست اما ممکن در شرایطی قابل تجدید نظر باشد)
۴- احکامی که طرفین حق فرجام خواهی خود را نسبت به آن ساقط کرده باشند. (این اسقاط باید قبل از صدور رای باشد)
۵- احکامی که ضمن یا بعد از رسیدگی به دعاوی اصلی راجع به متفرعات آن صادر می شود، در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل رسیدگی فرجامی نباشد.
۶- احکامی که به موجب قوانین خاص غیرقابل فرجام خواهی است.
پی نوشت :
برای دریافت مشاوره حقوقی می توانید با نصب اپلیکیشن عدلینو به بزرگترین جامعه ی وکلای خبره ی آنلاین کشور دسترسی داشته باشید و مسائل خود را از طریق مشاوران عدلینو حل و فصل کنید.
خواندن تمام قسمت های مقاله
اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت اول)
اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت دوم)
اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت سوم)
اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت چهارم)
اعتراض به رای دادگاه از طریق فرجام خواهی در دیوان عالی کشور (قسمت پنجم)
مطالب مشابه
- دیدگاهتان فقط و فقط در رابطه با همین مطلب باشد.
- لطفا از تایپ فینگلیش بپرهیزید. در غیر اینصورت دیدگاه شما بررسی نخواهد شد.
- هدفتان از ارسال دیدگاه تبلیغ یا بک لینک نباشد. در غیر اینصورت دیدگاه حذف می شود.
- به دیگر توهین و اهانت نکنید.
